Julien Vangansbeke 80, een kleine hommage

Julien Vangansbeke werd op 5 februari tachtig. Bij die gelegenheid werd hij dubbel in de bloemetjes gezet. In de bibliotheek van Harelbeke werd vrijdagavond de opening van de tentoonstelling (nog tot 27/02/16) rond de Yang Poëzie Reeks geopend. Het is een mooie hommage geworden aan de drijvende kracht van de reeks, Julien Vangansbeke. Ontroerd schetste Julien de geschiedenis van de reeks. Een dozijn dichters lazen twee gedichten voor uit eigen werk, waarvan één dat ooit verscheen in de Yang poëziereeks. Dirk de Geest ging dieper in op de onderschatte betekenis die deze reeks heeft gehad voor de poëzie in Vlaanderen. Francis Cromphout, dichter en muzikant, zorge voor een geslaagde muzikale omlijsting.
Zondag werd Julien een tweede keer gehuldigd in zijn geboortedorp en woonplaats Drongen. De zaal bleek te klein voor de vele belangstellenden. De poëzie van de dichter stond helemaal centraal in deze mooie hommage.

We kunnen Julien niet beter huldigen dan door hem te lezen en te laten lezen. Daarom hier een gedicht:

Requiem

1

Er is een kind dood.
Het hare.
Haar huilen splijt mijn oren open.
Mijn wijsvinger streelt
mijn benig evenbeeld.

Ik roep om hulp
maar hoor me niet.

Wat ik wens is
een veelvoud van niets.
Te pletter storten
uit het raam driehoog.

Maar ik verander in steen.
Ga ten onder
aan mijn naam op je graf.

(Uit: Benaderingen, 2006, p.16)