wens: vers met strik

gestrikt gedicht

het zou mooi zijn als je alles kon inpakken
met een fraai papiertje, een kleurige strik
geschenk aan de hardleerse wereld
waar zorg en schoonheid in de kantlijn staan

vergeten wezen die het wezenlijke
tonen in hun ongevraagde bestaan
daarom scheurt hij elke dag
met groots gebaar een blad af

siert het met kleurige letters
de fierheid van een jongetje
uit het eerste leerjaar dat eindelijk
zelf zijn zinnen schrijft

elke letter in een net iets andere 
kleur en krul, kijk toch hoe moeizaam
mooi hij het neerpent
zijn eerste grote 

                        wens:

een  feestelijk  e i n d e j a a r 

e n  z e g e n r ij k  2 0 2 1 !

vers gebaseerd op een gedicht uit de bundel Schetsboek 

(uitgeverij P, gepland najaar 2021)

Dirk De Geest over Grote Gevoelens

De eminente poëziecriticus Dirk De Geest schreef een zeer positieve recensie over mijn recente bundel Grote Gevoelens (2020 Uitgeverij P) op de literaire website Mappalibri . De laatste paragraaf vat het mooi samen en de laatste zin is voor me het grootste compliment dat je als schrijver kunt krijgen.

Die complexe ervaring van de taal leidt er overigens toe dat veel gedichten poëticaal zijn. De dichter bezint zich over zijn eigen medium en zijn project. De balans tussen woorden en stilte is daarbij van cruciaal belang om de concentratie van de taal maximaal te houden. Daarbij beroept Meier zich op uiteenlopende taal- en stijlregisters in een poging om de liefde zo omvattend en zo veelzijdig mogelijk te benaderen. Sommige gedichten komen in de buurt van de melodie (en doen denken aan Van Ostaijen), andere zijn associatief, opsommend, barok of net gereduceerd tot de essentie. In die optiek laat deze mooie bundel zich niet alleen lezen als een intense verkenning van de grote gevoelens, maar eveneens als een verkenning van wat literatuur vermag. 

Na de uitvoerige en even positieve recensie van Peter Theuninck in Poëziekrant (2020, nr. 4, pp. 82-83) heb ik met deze recensie en een paar positieve reacties in Nederland alle reden om héél blij te zijn.

moeder

zij wist hoe het was tegelijk
keizer en knecht te zijn
als we stoeiden lachte ik altijd
verloor mezelf en het spel 

nu glimlacht ze nog
bruid op de trouwfoto
kijkt naast hem mijn kamer in
vanuit een andere eeuw 

in mijn gedachten blijft ze
bijdehand en bij de tijd
ze laat zich niet vergeten
lacht als wie weet wat haar wacht

voorbij de lentes in de brede
waaier van haar 
                       nageslacht

Jan M. Meier

Uit Schetsboek, een bundel in opbouw 

kort weg

de rechte wegen zijn nooit recht
en zelden rechtvaardig
in een volrond labyrint vind je uiteindelijk de weg 

de rollercoaster van een kort vers 

(lees dit vers nog een keer
het is anders)

kraai

lunch

Lunch thuis, ook best lekker.

geen paaslam

Geen paaslam dit jaar.

De jonge tanden blijven een jaartje gespaard.

In eigen tuin (5)

Op de zuidoostzijde staan twee esdoorns die geplant zijn om in de zomer schaduw te geven. En dat doen ze elk jaar met meer succes. De foto hierboven toont mooi de gladde stam. Voor de fijn groene blaadjes is het nu nog wat te vroeg. De boom hieronder heeft dan weer een gegroefde bast en heel donker blad. Hij zaait trouwens heel weelderig uit, wat me heel wat wiedwerk bezorgt.

De takken raken elkaar bijna, het cordon van schaduw sluit langzaam.

In eigen tuin (4)

De notenboom staat centraal voor het achterste perk van de tuin. Hij is de imposantste boom, maar niet de oudste. Ik heb hem opgekweekt uit een vrucht van een vroegere notenboom. Hij moet zo'n dertig jaar oud zijn, wat voor een notenboom nog een jonkie is. Elk jaar draagt hij ongeveer 30 kg noten, de jongste jaren meer. Hij is de boom die we het meest zullen missen als we dit huis achter zullen laten.

In eigen tuin (3)

De boom aan het terras naast een vijvertje is een catalpa. Hij zorgt voor gefilterd zonlicht in de zomer. Het is een relatief kleine soort, deze Aurea, met een groot gelig blad en een fijne bloei in de tweede helft van juni en in zonnige lentes wat vroeger. In de herfst verliest hij snel zijn blad en zie je de lange peulen hangen, de vruchten van zijn rijke bloei.

In eigen tuin (2)

We stappen richting achtertuin en op de hoek van het huis kijken we voorbij de bescheiden stam in de kruin van een sieresdoorn, een kleine boom maar wel meer dan veertig jaar oud. Hij bloeit op een bescheiden, maar heel fraaie wijze.



De herfst is zijn glorieus seizoen. Hij kleurt langzaam geheel scharlaken rood tot de eerste vorst hem kaal plukt.

In eigen tuin (1)

Je bent vlug rond in de eigen tuin en toch kan je blik een andere richting verkennen: omhoog, alsof je even overweegt de boom in te klimmen:

Fotocollage presentatie Grote Gevoelens zaterdag 15/02

Collage met foto's van E. Bonte (met links inleider Peter Theunynck en uitgever Leo Peeraer, rechts Jan M. Meier, Niels op handpan en Bilal op sansula)

Schilder Evelien Sergeant, Jan M. Meier en uitgever Leo Peeraer (Foto E. Bonte)

Presentatie bundel Grote Gevoelens

Jan M. Meier 
(pseud. van Jean-Marie Maes)
Evelien Sergeant

&

Uitgeverij P

nodigen u en uw vrienden uit

op zaterdag 15 februari 2020

om 16 uur in Poëziecentrum

Vrijdagmarkt 36 te Gent

op de voorstelling van de bundel

PROGRAMMA
• Dichter Peter Theunynck leidt Grote Gevoelens in

• Muzikale intermezzi: Niels Poppe op handpan

• Jan M.Meier leest gedichten uit Grote Gevoelens

• Uitgever Leo Peeraer overhandigt het eerste exemplaar

• Receptie en signeermogelijkheid

regels van ontregeling (4)

stilstand sta niet stil

nog wordt diep onder mijn korstige aarde

gesteente tot vloeibare gestalte

hoe moet ik vertellen, jou

uit het witte niets van dit geruite papier

met een mond van woorden gesnoerd

hoe moet ik de parels van het telraam

telkens verschuiven om een som

de waarde van een waarheid

één tel van tel te verbeelden

leg me het zwijgen op

ruk uit de tedere tong

breek mijn pen

leg me neer in bewogen stilte

sla me met verstomming

haal me in je hoofd

In de bundel Grote Gevoelens vaart de liefde voorbij. Ze kaatst tussen euforie en wanhoop, wens en waan, verlangen en vervulling, tussen beeld en verbeelding, dans en stilstand, monoloog en gesprek. 

Jan M. Meier schrijft over de romantische liefde, maar ook over de ‘eenzaam uitgelepelde leugen’. Met woorden in witte letterloze leegtes meet hij zijn geliefde galactische proporties aan. Tussen spel en martelgang verknipt hij haar tot honderden flardjes, met de geur van potlood als weerloos wapen en de scherpe haken van herinnering. In de lange gang gevloerd, gekromd als een komma voor een onbekend zinsverband tekent zich een route af als van Parijs naar Rotterdam.

Dan kantelt het: maanwit aan haar hemels lichaam draait hij de ochtend open, neemt een bad in de dampkring van haar adem. Reikhalzende ogen lijken op stelten te lopen. Woorden zijn kostbaar als luchtbellen onder water. En zie: ‘de aarde bedekt de hemel’.

De metaforen spiegelen de wisselende emoties, maar zitten tegelijk vol kleine verschuivingen die het romantische totaalbeeld ondergraven of nuanceren.

De schilderijen van Evelien Sergeant creëren beelden die aansluiting vinden bij de beeldtaal van de bundel: vervoering en pijn in vele variaties

Jan M. Meier (pseudoniem van Jean-Marie Maes, Gent, 1951) was medeoprichter en redacteur van Restant, redacteur van Yang en Deus ex Machina. Hij publiceerde creatieve, literair-kritische en wetenschappelijke bijdragen in diverse bladen. Zijn vorige bundel Tekenen  verscheen in 2018.

Evelien Sergeant (Gent, 1974) schildert vanuit een overgave en een noodzaak. Creëren is voor Evelien omgaan met twijfels, pijn en angst. Anderzijds geeft het haar ook bevrijding, en plezier. De kunstenaar wil werk maken dat vraagt, raakt en hapert. In de verbinding met een werk houdt een sublieme ervaring zich schuil: de (h)erkenning van je eigen verhaal in de beeldtaal.

Gelieve uw aanwezigheid te bevestigen voor 13 februari via mail naar janmmaes@gmail.com en cc naar contact@uitgeverijp.be met vermelding van uw naam en het aantal personen.