Iedereen heeft verhalen van vreugde maar ook van verlies en gemis. Begin november borrelen die verhalen vaker op. Vandaag een vers met niet alleen gemis, maar ook troost.
ik zie je nog met schepje in het zand
hoe eenvoudig leven: zon, handdoek, strand en zee
de fijne mist van oneindigheid die alles doordrenkt
zo simpel en licht kan het nooit meer
iedereen bouwt een eigen blokkentoren
hoe hoger hoe minder nog mogelijk
ik zit op de bank bij het strand
wisseling van zon, wolken en westenwind
even glijdt alles in een goede plooi
denk ik aan jou zonder storm van pijn
alsof de bank een boot van troost
voor mezelf en de medepassagiers
we dobberen, zakken weg in het schuim
van zee, wind, zand en zout
je knijpt in mijn hand, zo is het goed
____________________________________________
Troostboot staat in de bundel Verstrengelingen die wordt voorgesteld op 9 maart 2024 om 15u30 in de grote zaal van het landgoed de Campagne in Drongen (Gent).