de hachelijke gebeurtenissen glijden langs een lijn
van onvoorstelbare en niet te ontwijken precisie
de overlevenden krijgen twijfel tot erfgoed
ook wij dansen nu niet in de sneeuw
de herfst heerst nog met wind en wolken
over de blinde dagen die geen
licht lijken te verdragen
de zeeën van tijd zijn verdampt
tot stille plasjes
vuur zullen we zelf moeten maken
met hakhout en gesprokkelde hartelijkheid
ouder en daardoor minder afgeleid
door onze lichamen wuiven we
elkaar toe, hopend op een herhaling
met de schittering van herinnering