2016
nu de aarde in het zwarte
vocht van de ochtend lijkt verdwenen
wij ons als handen hebben dichtgevouwen
in polderplooi, vlakland of stadsrand
haken herinneringen los, legt het oude
jaar zijn kale, donkere huid af:
de onrust van een wereld
die wij niet hebben gewild
in die schemer van de langste
schaduwen vervagend tussen tuin
en grens, toren en kippenhok
waar vogels zinloze tekens
fladderen op ongelijnde lucht
de laatste noten gekraakt zijn
wij klaar om onbevangen nog de lont
aan het vuurwerk te steken:
een kleurrijke roos van licht
voor jouw 2016
nu de aarde in het zwarte
vocht van de ochtend lijkt verdwenen
wij ons als handen hebben dichtgevouwen
in polderplooi, vlakland of stadsrand
haken herinneringen los, legt het oude
jaar zijn kale, donkere huid af:
de onrust van een wereld
die wij niet hebben gewild
in die schemer van de langste
schaduwen vervagend tussen tuin
en grens, toren en kippenhok
waar vogels zinloze tekens
fladderen op ongelijnde lucht
de laatste noten gekraakt zijn
wij klaar om onbevangen nog de lont
aan het vuurwerk te steken:
een kleurrijke roos van licht
voor jouw 2016