het regent eindeloos regent het
in enkele tellen loopt de kom
van mijn handen vol
de vijver overloopt zich tot meer
de aarde een waaier van water
toch wil de wereld niet vergaan
het lijkt een te gekke grap om de tijd
even een hak te zetten
in die tussentijd geslopen, gesloten
de lussen van droom en herinnering
in het ritme van zacht kristallen stilte ligt
verloren het wonder van een winterlandschap
altijd is alles nieuw
altijd is alles oud als steen
en altijd opnieuw voor het laatst
altijd opnieuw voor het eerst
op dit punt dat geen kruispunt is
waar alle wegen samenvallen
en duisternis lichtend lijkt
reik ik je de hand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor uw reactie.
Die wordt na moderatie gepubliceerd.
Jan