zij wist hoe het was tegelijk
keizer en knecht te zijn
als we stoeiden lachte ik altijd
verloor mezelf en het spel
nu glimlacht ze nog
bruid op de trouwfoto
kijkt naast hem mijn kamer in
vanuit een andere eeuw
in mijn gedachten blijft ze
bijdehand en bij de tijd
ze laat zich niet vergeten
lacht als wie weet wat haar wacht
voorbij de lentes in de brede
waaier van haar
nageslacht
Jan M. Meier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor uw reactie.
Die wordt na moderatie gepubliceerd.
Jan